.

.
.

14 Eylül 2009 Pazartesi

ARDINDAN...


4 yıl oldu sen gideli. 4 yıldır hiç çıkmadın ki aklımdan. Seni, güneşli bir Eylül günü acıların biraz dinsin diye radyoterapi için hastaneye götürüp orada ebediyen bırakıp geldiğimizden beri hep bir yanımız eksik. Hayat devam ediyor evet, torunların biraz daha büyüdü, hele küçüğü enikonu adam sınıfına geçti. Ne kadar istemiş, ne kadar sevinmiştin doğumuna, sana seslendiğini bile duyamadan gittin. Şimdi fotoğraflarına bakıp anlamını hiç bilemeyecek olsa da "annane" diyor, belki işitip mutlu oluyorsundur.

Herkes giderek sana benzediğimi söylüyor, oysa ben babamın kopyasıydım eskiden. Fotoğraflarıma baktığımda irkiliyorum bazen, sen gülümsüyormuşsun gibi geliyor elimdeki suretten. Doğanın bir oyunu galiba, yitirdiğiyle özdeşleştiriyor insanı. Bu kadar sana döndüysem eğer, neden hâlâ senin fotoğraflarına bakmakta zorlanıyorum, neden son zamanlarında içebildiğin tek şey olan elma suyunu hâlâ ağzıma koyamıyorum, neden bu satırları yazdığım, bir zamanlar senin olan evde hâlâ her köşede seni arıyorum? Çok sevdiğin "Kapıldım gidiyorum, bahtımın rüzgârına" şarkısını söylerken neden hep bir düğüm boğazımda? Duyduğum, gördüğüm şaşırtıcı birşeyi paylaşmak istediğimde neden ilk sen geliyorsun hâlâ aklıma, senden bahsederken 4 yıl sonra bile "Rahmetli" değil de "Kulakları çınlasın" demem neden?

Yerin dolmuyor anne. Bilirsin acımı değil sevincimi paylaşmaktan yanayımdır ama sensizliğimiz 4.yılını tamamlarken içimden geldi bu satırlar, beni duyarsın belki. Rahat uyu anne, sen ve tüm giden anneler rahat uyuyun...

16 yorum:

  1. Kim bilir bu kaçıncı cümleye başlayıp silişim. Ne yazsamki diye?
    Ama okudum yazdığınızı bunu bilmeniz yeterlidir sanırım anlatmak isteyipte anlatamadıklarımı anlatamıyışım.

    YanıtlaSil
  2. Sadece dört yıl. Bir gidişin dönüşü olmadığını kabullenmen için çok kısa bir süre. Ne kadar da tazeymiş kaybın Leylak' cığım. Sevilen birinden "rahmetli" diye bahsedebilmek gerçekten çok zor. O arayışlar, o şaşkınlıklar, o bocalamalar o kadar tanıdık ki. Onlar yerlerinde rahat eminim. Bizleri duyuyorlar ve bizlerle gurur duyuyorlar. Onlardan sonra da gülümseyerek devam etmeyi başarabildiğimiz için.
    Sabırlar diliyorum arkadaşım. Zor bir gün senin için.
    Sevgiyle öpüyorum....

    YanıtlaSil
  3. Cesaret verici şeyler yazmak istedim ama yazamadım.. Zor ve zamanla alışırsın umarım' dan başka bir şey gelmedi aklıma..

    YanıtlaSil
  4. 8 GÜN SONRADA BENDE BUNLARI ANIMSIYOR OLACAĞIM
    :((. ANNELER BABALAR KARDEŞLER EVLATLAR SEVDİKLERİMİZ....
    HOŞ NE ZAMAN UNUTULDUKİ, ANIMSANSIN ?

    GÜLÜMSEYEREK HATIRALARA EL SALLAMAN DLEKLERİMLE SEVGİLER LEYLAKCIĞIM..

    YanıtlaSil
  5. çok bozuluyorum. anne ve babalar biz küçükken asla yanımızdan ayrılmayacakken, bizler yolun yarısına geldiğimizde onların gideceği dank etmeye başlıyor. ve ben bundan nefret ediyorum :(

    YanıtlaSil
  6. yine kelimeler yetrsiz kaliyor.kucuk dertler konusur buyuk dertler susarmis,amin diyebiiyor dilim;oysa yuregim ve gozlerim coktan tasti

    YanıtlaSil
  7. canım yazdığın bu kalpten yazı o kadar etkileyici ki,
    çok duygulandım
    Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun anneciğinin
    Zor tabii, en canını kaybetmek,
    yeri dolmaz
    Allah sabır versin

    YanıtlaSil
  8. Mutlaka duyuyordur senin sesini.Hatta sürekli sizi izliyordur gittiği yerden.Sabırlar diliyorum...

    YanıtlaSil
  9. Her yaşta ve her koşulda, annenin gitmesi dokunuyor insana.
    Biliyor musun az önce iki kitap aldım biri "Anılar Akın Akın" ( aklıma sen geldin :)) diğeri de Selim İleri' nin "Annem İçin" adlı kitabı.
    Anne hiç bir zaman unutulmuyor Nurşen'ciğim, ne yorum yazacağımı bilemedim inan.
    Sadece bildiğim, o gidişi kabullenmenin hiç de kolay olmadığı.
    Sevgilerimle canım.

    YanıtlaSil
  10. Canım, gözyaşları içindeyim yazdıklarımı zor görüyorum. Demek aynı hissediyormuş insan. Ben de aynaya baktığımda annemi görüyorum bazen.Oysa beni de babama benzetirlerdi. Bir ay sonra benim Anneciğimin de 4. yıldönümü. Hiç mi eksilmez bu acı allahım..?

    Allah sabır versin canım,mekanı cennet olsun

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  11. Başlıktan konuyu anladım. Bu nedenle hiç başlamadığım bu yazıyı bitirmedim dolayısıyla.
    Daha bir sene olmadı :( Ben çok üzgünüm..

    YanıtlaSil
  12. :(( Öğretmenimm, empati yaptım ve canım çok acıdı..Allah rahmet eylesin.Bugün hepimiz onun ruhuna Fatiha okuyalım, ben okudum bile:(

    YanıtlaSil
  13. yazan sen olabilirsin ama bu tüm annesizlerin ortak duygusu, leylak dalı.Bana da hep annene beniyorsun diyorlar, ne enteresan ben de eskiden babama benzetilirdim.

    YanıtlaSil
  14. Canım canım arkadaşım, yazını okudum. Güne başlarken boğazımı düğüm düğüm etmiştin, gün biterken de ağlattın.
    Sevilay

    YanıtlaSil
  15. Sevgili arkadaşlarım duygularımı paylaştığınız için çok teşekkürler. Dilerim anneleriniz yaşıyorsa ömürleri uzun olsun, ölenler de yerlerinde rahat uyusunlar. Hepinize sevgiler...

    YanıtlaSil